هر گونه محدودیتی در دسترسی به اینترنت فعالیت اقتصادی در حوزه گردشگری را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد

گفته می شود جهان در حال کوچک شدن است، فن آوری اطلاعات و ارتباطات ما را با این شرایط جدید روبرو ساخته است ، باید گفت جامعه ما در حال تجربه یک انقلاب صنعتی جدید است، که البته از آن به عنوان انقلاب اطلاعاتی نیز نام می برند که عمیقاً نهادهای اقتصادی، اجتماعی و حقوقی ما را متحول می کند. در حالی که فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در زندگی ما همه جا حاضر شده‌اند، روش‌های پیشرفته تحلیل آماری و هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای در حال شکل دادن به کل طیف فعالیت‌های ما، از جمله روش‌های اجتماعی، کار، سفر و تعامل با محیط‌مان هستند. این انقلاب حول یک مفهوم ساخته شده است: داده! حقوق داده رشته ای کاملا تخصصی است که به صورت دوره های عملیاتی و همینطور دانشگاهی سال هاست در کشورهای پیشرو به صورت کاملا حرفه ای دنبال می شود.

حقوق داده از یک سو، نحوه تنظیم فعالیت‌های پردازش داده‌ها و کاربردها و فناوری‌های ساخته شده بر روی آن‌ها (به عنوان مثال، الگوریتم‌ها) را مطالعه می‌کند و از سوی دیگر، این دوره با بررسی استفاده و کاربرد روش‌های هوش مصنوعی در حوزه حقوق، نقش «قانون به‌عنوان داده» را مورد بررسی قرار می‌دهد. یکی از موضوعات بسیار مهم در حقوق داده حفظ حریم خصوصی شهروندان و تدوین پروتکل های دقیق جهت ارائه و تصویب مواد قانونی جهت حفظ حقوق مصرف کنندگان و افراد جامعه در این فضاست.

امروز در کشور شاهد تصویب طرحی تحت عنوان صیانت هستیم که تحت عنوان حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی  معرفی می شود، البته جزئیاتی کاملی از طرح هنوز اعلام نشده است، اما در بستر جامعه ذهنیتی محدودسازی افراد در دسترسی به فضای ازاد اطلاعات ایجاد شده است.

شاید هیچ عرصه ای به اندازه گردشگری از فن آوری اطلاعات و ارتباطات تاثیر نگرفته است و امروز شاهد استفاده فزاینده از ICT ها در عرصه گردشگری هستیم، دایما برنامه های جدیدی تحت عنوان استارت آپ های گردشگری معرفی می شوند که برخی دارای کارایی بالایی نیز هستند و جایگاه خوبی نیز به دست آورده اند. یک موضوع اساسی که می توان از آن به عنوان نقطه تهدید نیز نام برد نبود مواد قانونی مشخص و شفاف در مورد بکار گیری و استفاده از این بستر در قالب های جدید است به عنوان مثال ما امروز در عرصه جهان شاهد استفاده از پلت فرم هایی همچون Air B and B ؛  Booking. Com ؛ Couchsurfing؛ Trip Adviser  و دیگر موارد هستیم، تمامی این موارد حاصل خلاقیت های نو جهت تامین خدمات مورد نیاز گردشگران شکل گرفته اند و تماما در کشور ما فیلتر و استفاده از آنها محدود شده است. اگر بخواهیم ساده بگوییم در ایران هر اقامتگاه رسمی و شناسنامه دار باید لیست میهمانان شبانه خود را به اداره اماکن تحویل دهد و پذیرش میهمان نیز با توجه به شرایط قانونی و شرعی کشور انجام می شود، اما در مورد اقامتگاه های غیر مجوز دار و فاقد شناسنامه که تحت عنوان خانه های شخصی اجاره داده می شوند هیچ کدام از این شرایط جاری نیست. اگر قرار باشد پلت فرم هایی همچون نمونه های خارجی در کشور شکل بگیرد در درجه اول نیازمند تدوین رویه های قانونی هستیم که خلا آن احساس می شود. فقدان رشته دانشگاهی  در رسته حقوق همچون شاخه های جرم و جزا به نوعی تدوین این رویه ها را نیز دشوار می سازد.

فارغ از گردشگری داخلی و محلی کشور در زمینه گردشگری ورودی که ارزآوری مهم ترین مزیت آن است و به نوعی فعالیتی صادراتی محسوب می شود بخش خصوصی کاملا نیازمند استفاده از فضای اینترنت و دسترسی آزاد به این بستر است، هر گونه محدودییتی فعالیت اقتصادی این بخش را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد که ره اورد آن افزوده شدن تعدادی دیگر به لشکر عظیم بی کاران کشور است.