بایدها و نبایدهای بهره‌مندی افراد مبتلا به ایدز از خدمات دندانپزشکی

به گزارش روابط عمومی سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی، دکتر علیرضا زردادی، در این خصوص تصریح کرد: ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) باعث تخریب سلول های مخصوصی در سیستم ایمنی می شود و افراد مبتلا را مستعد عفونت دندان با سایر ارگانیسم ها و سرطان های وابسته به عفونت می کند.

به گفته وی، علامت HIV در دهان بصورت برفک ، ژنژیویت ،  لثه اولسراتیو حاد ، پریودنتیت ، آفت دهان ،  زگیل‌ ، لکوپلاکی دهان (ضایعات سفید رنگ در اطراف زبان) و  تبخال دهان است.

وی ادامه داد: مطالعات اپیدمیولوژیک حاکی از آن است که عوامل متعددی می توانند خطر HIV  بعد از تماس شغلی را برای دندانپزشک و سایر کارکنان دندانپزشکی افزایش دهند از جمله می‌توان به خطر انتقال در تماس با خون فرد مبتلا به بیماری پیشرفته، فرو رفتن سوزن های تو خالی مثل سوزن تزریق و آنژیوکت و فرو رفتن مستقیم خون در شریان یا ورید اشاره کرد.

عضو هیات علمی جهاددانشگاهی خراسان رضوی به اقدامات پیشگیرانه از ایدز در دندانپزشکی اشاره و اظهار کرد: استفاده از دستکش، ماسک، محافظ صورت، عینک ایمنی، و سد های پلاستیکی سالم و بدون سوراخ و پارگی، شستن دست‌ها، پاکیزه نگه داشتن وسایل و دستگاه‌ها، استفاده از کاغذ یا فویل برای هر بیمار برای پیشگیری از آلودگی سطوح و استفاده از مواد ضدعفونی کننده  از جمله این اقدامات است.

 زردادی عنوان کرد: حداقل معیارهای آزمایش خون برای افراد مبتلا به ایدز، به این صورت است که میزان لنفوسیت‌های CD۴ باید بالای ۲۰۰، میزان گلبول‌های سفید (WBC) بالای ۲ هزار و پلاکت‌ها باید بالای ۵۰ هزار باشد. این شرایط برای اطمینان از اینکه فرد مبتلا به ایدز بتواند بدون مشکل از خدمات دندانپزشکی بهره‌مند شود، ضروری است.

وی خاطرنشان کرد: مراحل عفونت اچ‌آی‌وی در مبتلایان، شامل مرحله حاد، مرحله مزمن و مرحله بیماری ایدز می‌باشد. نشانه‌های ایدز در دهان بیشتر در مرحله حاد و اولیه عفونت اچ‌آی‌وی و مرحله آخر بیماری بروز می‌کند. مرحله اولیه و حاد عفونت اچ‌آی‌وی 2 تا 6 هفته پس از ابتلا به این ویروس شروع می‌شود. و مرحله آخر عفونت ایدز نیز ممکن است ده سال پس از مواجهه با ویروس در صورت عدم تشخیص و درمان عفونت‌اچ‌آی‌وی ، بروز کند.